Niektóre nawyki i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne mogą bezpośrednio przekładać się na jakość i wygląd włosów. Tak dzieje się między innymi przy trichotillomani, która prowadzi do wyrywania włosów pokrywających różne części ciała. W wyniku zaburzeń osoby zmagające się z chorobą tracą kontrolę nad sygnałami ze strony organizmu, czego efektem jest znaczna utrata gęstości. Czy włosy odrosną i jak można leczyć tę przypadłość?
Trichotillomania – co to jest?
Trichotillomania to zaburzenia o psychogennym podłożu, które prowadzą do niekontrolowanego i impulsywnego wyrywania włosów. Przypadłość najczęściej występuje u dzieci w wieku 11-13 lat i prowadzi do pogorszenia jakości życia. Osoby dotknięte zaburzeniami przeważnie wyrywają włosy z czubka głowy, choć niekiedy zaburzenia prowadzą do wyrywania włosów również z innych części ciała. Czasem przypadłości towarzyszą nawyki związane z wykorzystaniem urwanych kosmyków, m.in. w celu gryzienia, żucia lub do zabawy.
W klinicznej terminologii wyróżnia się dwie odmiany trichotillomani. O przypadłości mówi się zarówno w momencie, gdy wyrywanie włosów następuje wskutek redukcji napięcia, które narasta w ciele, jak i pojawia się niekontrolowane w czasie codziennych czynności, takich jak relaks przed telewizorem, podczas gdy osoba chora nie ma wpływu na odruchowo wykonywane działania.
Przyczyny trichotillomani
W przypadku trichotillomani trudno jednoznacznie wskazać, co odpowiada za wystąpienie zaburzeń o charakterze kompulsywno-obsesyjnym. Specjaliści najczęściej pozostają przy założeniu, że do głównych czynników odpowiedzialnych za problemy z niekontrolowanym wypadaniem włosów mogą odpowiadać mutacje genów, choroby na tle neurologicznym, a także aspekty psychologiczne. Za pośrednie przyczyny trichotillomani uznaje się m.in. traumatyczne przeżycia przekładające się na lęk lub stres, któremu chora osoba próbuje dać upust poprzez wyrywanie włosów z ciała.
Jakie objawy towarzyszą trichotillomani?
Niekontrolowane wyrywanie włosów nie jest jedynym objawem trichotillomani. U dzieci do objawów towarzyszących zaburzeniu zalicza się m.in. nocne moczenie, obecność koszmarów sennych, a także zachowania regresywne związane z niekontrolowanym uczuciem frustracji.
U dorosłych natomiast trichotillomani może towarzyszyć niska samoocena, niechęć do spotkań z innymi osobami czy poczucie wstydu w związku z niepohamowaną chęcią wyrywania włosów.
Trichotillomania – leczenie i pielęgnacja
Leczenie trichotillomani zawsze odbywa się na podstawie spotkania ze specjalistą, przeprowadzenia szczegółowego wywiadu, badań i próby określenia przyczyn odpowiedzialnych za wystąpienie objawów. W celu zażegnania problemów lekarze w większości przypadków stawiają na połączenie terapii farmakologicznej z wizytą u psychiatry. Korzystne efekty pacjenci osiągają również poprzez udział w terapii poznawczo-behawioralnej.
W leczeniu trichotillomani warto również podkreślić znaczenie terapii trychologicznej. W wybranych przypadkach pacjenci, którzy impulsywnie wyrywają włosy z głowy, w dłuższej perspektywie czasu mogą przyczynić się do trwałego uszkodzenia mieszków włosów, co uniemożliwia ich odrost. Na szczęście u większego odsetka włosów leczenie trychologiczne przy wykorzystaniu synergii zabiegów oraz odpowiednich preparatów pielęgnacyjnych pozwala przywrócić ich początkową gęstość.
Trichotillomania a odrastanie włosów – co warto wiedzieć?
Wizyta w gabinecie trychologa i podjęcie kuracji wspomagającej odrost włosów może przynieść bardzo dobre rezultaty – nawet przy częściowo trwałym uszkodzeniu mieszków. W celu odbudowy kondycji włosów stosuje się zabiegi stymulujące cebulki włosów do wzrostu, które działają bezpośrednio na skórę głowy. Do popularnych rozwiązań zapewniających widoczną poprawę przy regularnym stosowaniu należą m.in.:
- mezoterapia igłowa oraz mezoterapia mikroigłowa,
- karboksyterapia,
- infuzja tlenowa,
- osocze bogatopłytkowe,
- terapia PUVA/UVB/UVA.